- աշնանային հավաք
-
<<Մեր թաղը» նախագիծը Բանգլադեշում/ Ամեն օր երեխաներից մեկը ցույց է տալիս իրենց տան ճանապարհը, այգին, շենքը
Նախակրթարանի կրթական պարտեզի միջավայրի զարգացում Ծնողական ակումբ/ - Աշխատանքային նախագիծ
- 05.09.2016 -09.09.2016
- 8:30 Մայր դպրոցի կանգառում դիմավորում եմ երթուղայինով պարտեզ հաճախող երեխաներին:
- 9:00-17:00աշխատանք խմբում
- 9:00-10:30
- Ընդունելությունը բակում
- Լոշիկ բարևը…
- Բարի լույս
- Առավոտյան ծես / Ցնցուղի պատրաստում, ջրում ենք ծաղիկները, ակոսի պատրաստում:
- ՈՒրախ մարմնամարզություն/ Սպորտլանդի,արգելքների հախթահարու/
- Բակային խաղ <<Գնացք>>
- Երգ-պարի բեմադրում
- Արև, արև, ե՛կ, ե՛կ,
- Եկե՛ք ծեծեն՛ք
- Եկեք ծեծենք սոխ ու սխտոր
- Դան, դան, դանեդան
- <<Զար-զնգը>>
- Աղվես
- Աղվես եկավ լանջիկ-մանջիկ,Ոտներ վազան, կարճիկ-կարճիկ:
- Վա՛յ, իմ չալիկ, չալմալալիկ, Խոր—խորոտիկ, չալմատոտիկ,
- Տըմբըլաճակատ, տըռճիկ—մըռճիկ, Փափլիկ ճըտեր, վու՛յ, վու՛յ,
- Ձի կերցուցի անուշ կուտիկ, վու՛յ, վու՛յ:
- Աղվես նըստեր դարու գըլխուն,Աչքեր գըցեր չաղ վառըկուն:
- Վա՛յ, իմ չալիկ, չալմալալիկ,
- Խոր—խորոտիկ, չալմատոտիկ,
- Տըմբըլաճակատ, տըռճիկ—մըռճիկ,
- Փափլիկ ճըտեր, վու՛յ, վու՛յ, Ձի կերցուցի անուշ կուտիկ,
վու՛յ, վու՛յ: - Աղվես կասի՝ իմ տեղ նեղ ի,
- Հավու ճըտեր փորուս դեղ ի:
- Վա՛յ, իմ չալիկ, չալմալալիկ
- Խոր—խորոտիկ, չալմատոտիկ,
- Տըմբըլաճակատ, տըռճիկ—մըռճիկ,
- Փափլիկ ճըտեր, վու՛յ, վու՛յ,
- Ձի կերցուցի անուշ կուտիկ,
վու՛յ, վու՛յ: - 10:30-11:00 Նախաճաշ
- 11:00-11:30 Լող
- 11:3012:00 / 2 -3 տարեկաններ/
- Աթաբեկ Խնկոյան «Լուսին»
- Լուսին, լուսին,
Լուսերես,
Ինչքան, ինչքան
Կլոր ես:
Լույս ես տալիս
Գիշերով,
Քո վառվռուն
Թշերով: - 3-4 տարեկաններ
- Պապն ու շաղգամը
- Դռան առաջ մի անգամ
- Պապը ցանեց մի շաղգամ:
- Շաղգամն աճեց,
- Մեծացավ.
- Պապը քաշեց, քաշքշեց,
- Շաղգամն հողից
- Չհանեց:
- Պապը կանչեց
- Տատիկին.
- Տատը` պապից,
- Պապը` շաղգամից.
- Հա‘ քաշեցին,
- Քաշքշեցին,
- Շաղգամը հողից
- Չհանեցին:
- Տատը կանչեց
- Թոռնիկին,
- Թոռը` տատից,
- Տատը` պապից,
- Պապը` շաղգամից.
- Հա‘ քաշեցին,
- Քաշքշեցին,
- Շաղգամը հողից
- Չհանեցին:
- Թոռը կանչեց շնիկին.
- Շունը` թոռից,
- Թոռը` տատից,
- Տատը` պապից,
- Պապը` շաղգամից.
- Հա‘ քաշեցին, քաշքշեցին,
- Շաղգամը հողից
- Չհանեցին:
- Շունը կանչեց
- Փիսոյին.
- Փիսոն` շնից,
- Շունը` թոռից,
- Թոռը` տատից,
- Տատը` պապից,
- Պապը` շաղգամից.
- Հա’ քաշեցին,
- Քաշքշեցին,
- Շաղգամը հողից չհանեցին:
- Փիսոն կանչեց
- Մկնիկին.
- Մուկը` փիսոյից,
- Փիսոն` ժնից,
- Շունը` թոռից,
- Թոռը` տատից,
- Տատը` պապից,
- Պապը` շաղգամից.
- Որ քաշեցին, քաշքշեցին,
- Շաղգամը հողից
- Հանեցին:
- Նկարչություն
- Կավ
- 12:00-12:30 ճաշ
- 12:30-13:00 Նախապատրաստվում ենք քնի
- 13:00-15:30 Ք ուն
- Հեքիաթներ
- Հ.Թումանյան ՈՒլիկը, Ծիտը
- Դ. Բիսեթ
- Ռնգեղջյուրն ու բարի փերին
Շատ տարիներ առաջ Սեմ անուն մի ռնգեղջյուր էր ապրում: Նա շատ հաստլիկ էր: Շատ էր թխվածք ուտում, հետո մի բաժակ կաթ էր խմում ու քնում: - Նա ամեն անգամ երազում տեսնում էր, որ մեկը իրեն խուտուտ է տալիս:
- Խեղճը չէր դիմանում, անհանգիստ պտտվում էր քնի մեջ ու ամեն գիշեր ցած ընկնում մահճակալից: Գեր լինելու պատճառով նա աղմուկով էր ընկնում:
- Բոլոր հարևանները դժգոհում էին ու գանգատվում, թե նա աղմկոտ ու անհանգիստ ռնգեղջյուր է: Խեղճ Սեմը չգիտեր՝ ինչ անի: Ու մի անգամ նա գնաց իմաստուն բուի մոտ` խորհուրդ հարցնելու: Բուի անունը Ջուդի էր: Սեմը նրան իր պատմությունը: Ջուդին առաջարկեց բարի փերուն դիմել:
- Փերին հայտնվեց` ձեռքին արծաթյա մի ձող:
- Սեմն ամեն ինչ մանրամասն պատմեց փերիին:
- _ Ա ¯հ, ինչ հիմար ռնգեղջյուր ես,- ասաց փերին: -Ո±վ է անկողնում շոկոլադով թխվածք ուտում: Իսկ փշրանքների մասին մոռացել ե±ս: Իհարկե խուտուտ կտան: Ես կօգնեմ քեզ, փակիր աչքերդ ու մի նայիր:
- Սեմը աչքերը փակեց, իսկ փերին Ջուդիի վրա թափահարեց արծաթե ձողիկն ու նրան դեղձանիկ դարձրեց:
- _ Էս ի՞նչ արեցիք,- զարմացավ Ջուդին:
- _Մի զայրացիր,- ասաց փերին,- դու հիմա կկարողանաս կտցահարել փշրանքները:
- Ջուդին համաձայնեց:
- Սեմը աչքերը բացեց ու սկսեց երգել.
_ Կեր իմ փշրանքները, թող անուշ լինի: - _Շնորհակալություն, բարի փերի:
- Ջուդին ու Սեմը տուն վերադարձան: Այդ օրվանից Սեմին այլևս խուտուտ չէին տալիս և անկողնուց էլ չէր ընկնում:
- Բոլոր հարևանները գովում էին և ասում, որ նրա բախտը բերել է, որովհետև հավատարիմ բարեկամ ունի, որը կտցահարում է բոլոր փշրանքները:
- 15:30-16:00- Հետճաշիկ
- 16:00-16:30
- Ցանկությունների ծառը
- Մի ծառ կանգնած էր այգում: Արևի շողերն ընկնում էին նրա վրա, քամին թեթև վազվզում էր ճյուղերի միջով, իսկ տերևները շշնջում էին. «Ցանկություն, ցանկություն, ցանկությու՜նպահիր»:
- Ծառը սովորական չէր, կախարդական էր: Ով կանգներ ծառի տակ ու ցանկություն պահեր, նրա ցանկությունը կկատարվեր:
- Ծառի կողքին մի տնակ կար: Տնակում մի գիրուկ ծերուկ էր ապրում: Նրա անունը Ուիլիամ Քեդոգան Սմիթ էր: Նա օճառ էր վաճառում գյուղի խանութում և չէր սիրում փոքրիկ տղաներին ու աղջիկներին:
- Մի օր նա կանգնեց կախարդական ծառի տակ ու ասաց.
_Ուզում եմ, որ մեր թաղում ապրող բոլոր աղջիկներն ու տղաները հայտնվեն Լուսնի վրա: - Հենց նա այս բառերն ասում է, բոլոր տղաներն ու աղջիկները հայտնվում են Լուսնի վրա:
- Այնտեղ ցուրտ էր ու տխուր, փոքրիկները սկսում են լաց լինել: Բայց նրանք այնքան հեռու էին, որ մայրիկները չէին կարող լսել նրանց ձայները:
- Հենց որ երեխաները հայտնվում են Լուսնի վրա, ծառի վրայի բոլոր թռչունները էլ չեն երգում:
- Իսկ մի կեռնեխ նայում է պարոն Սմիթին ու ասում.
_Ես ուզում, եմ, որ բոլոր երեխաները նորից վերադառնան: - Պարոն Քեդոգան Սմիթն ասում է.
- _Ուզում եմ, որ Լուսնի վրա հայտնվեն: Իսկ կեռնեխը` «Ուզում եմ, որ վերադառնան»:
- Երեխաները գնալով ավելի ու ավելի են շփոթվում, չեն հասկանում, թե որտեղ են` Երկրի՞, թե՞ Լուսնի վրա:
- Պարոն Սմիթը ոտքը խփեց գետնին ու ասաց. «Ուզում եմ… », բայց չհասցրեց շարունակել, որովհետև կեռնեխը շատ արագ ասաց. «Ուզում եմ, որ պարոն Սմիթը բարի դառնա»:
- Եվ պարոն Սմիթը, ով հենց նոր պատրաստվում էր ասել. «Ուզում եմ, որ բոլոր երեխաները հայտնվեն Լուսնի վրա», հանկարծ միտքը փոխեց, քորեց գլուխն ու ասաց.
_Ուզում եմ, որ բոլոր երեխաները կեսօրին գան ինձ հյուր` թեյ խմելու, մենք թխվածք կուտենք ու նարնջի հյութ ու լիմոնադ կխմենք: Իսկ ես այլևս օճառ չեմ վաճառի, փոխարենը հրուշակեղենի խանութ կբացեմ, թող բոլորն ինձ Ուիլիամ Քեդոգան Սմիթի փոխարեն պարզապես Բիլ Սմիթ ասեն: Հեյ-հո՜, հեյ-հո՜: - Նա երեք անգամ գլուխկոնծի տվեց, իսկ ծառի վրայի թռչունները նորից սկսեցին երգել:
- Արևը շողում էր, քամին կամացուկ վազվզում էր ծառի ճյուղերի մեջ, իսկ տերևները շշնջում էին. «Ցանկություն, ցանկություն, ցանկությու՜ն պահիր»:
- Հեծանիվ, գնդակ, օղակ
- Աշխատաք կրթական պարտեզում։
- 16:30-17:00
- Երթուղայինով եկող երեխաներին ճանապարհում եմ…
Աննա Հայրոյանի բլոգը 