Սեպտեմբեր ամսվա հաշվետվություն

Ուսումնական տարի, սեպտեմբերյան  ուրախ տրամադրություն:Քոլեջի նախակրթարանի 2-5 տարեկանների խմբում երեխաները վերադառնում են արձակուրդից: Կան  նաև նոր ընդունված երեխաներ, որոնք առաջին անգամ են պարտեզ գալիս:

<< Իմ նոր խաղալիքը >> նախագծի շնորհիվ խմբումս ոչ մի երեխա  չէր լացում:

 Բոլորը խաղում էին իրենց խաղալիքներով:

Իմ խաղալիքը ոչ մեկին չեմ տա

 Հետո իմ խաղալիքը դարձավ խմբի, մեր խաղալիքը:

Հեսուի խաղալիք—դիմակները

 Երեխաներն ազատ էին, իրենք էին պատմում իրենց խաղալիքների մասին:

Իմ խաղալիքը քո խաղալիքն է

  Խաղացինք, հիմա էլ  լողանք:

Աշնանային լողափ

Ջա՜ն, խմբում նոր ընդունված երեխա ունենք…

Ես Սեբաստացի եմ…

 Ծանոթանալ է պետք

Բարևախաղ

Մեր միջավայրը պետք է միշտ մաքուր պահենք:

Առավոտյան ծես Արևներ,փլավներ

 Ջերմոցում

 Միջավայրն է նպաստում երեխայի զարգացմանը:

Միջավայրը` երեխայի զարգացման միջոց

 Առավոտյան մաքուր օդում լինելը,երգելը, զբոսնելը անհրաժեշտ է:

• Մեր սովորած երգերը  և ոտանավորները

 Ջա՜ն, ջա՜ն, ջա՜ն, աշուն է…

Փայտե ձիուկ

Արև՛, արև՛, ե՜կ, ե՜կ

• Աղայանական շարք՝ «Սագիկ», «Բազեն և ծիտը», «Կռունկներ»: 

 Մանկական ոտանավորներ

 Շատ երգեցինք, հիմա  էլ բարձունք հաղթահարենք:

Բանգլադեշի կասկադի բարձունքի հաղթահարում

 Բարձունքն էլ հաղթահարեցինք,հանգստանալ է պետք: Եկեք նկարենք:

Այլընտրանքային նկարչություն

Բլբլոց…

Յուրիի և Մինայի բլբլոցը

Գիտե՞ք` մենք ինչ հեքիաթներ գիտենք:

 Հովհաննես Թումանյանի «Ծիտը» հեքիաթի քննարկում

Ծիտը խաղ-բեմադրություն

Ռադիո << Չալպուտուրիկ>>

Դ.Բիսեթ Շնորհակալությունը, Ներեցեքը, Խնդրեմը

Ջ.Ռոդարի Շոկոլադե ճանապարհը

 Առանց բնագիտական փորձի ինչպե՞ս կլինի:

Բնագիտական փորձ Հրաբուխ

Էլի խաղալիք ենք ուզում:Եկեք պատրաստենք:

Ինքնաշեն խաղալիք

Շուտով աշնանացան է մոտենում, սերմնահավաք  չանե՞նք:

Պղպեղ, սերմնահավաք

Հնդկական նուռ,սերմնահավաք

 Սարգիսն էլ իր թաղն  է ներկայացնում

Մեր թաղը

Իսկ Գայանեն ,Արեգը և Լիլյան մեզ հրավիրեցին իրենց տուն:

Չէին սպասում նախագիծը նախակրթարանում

Սպասում են նախագիծն Արեգենց տանը

Սպասում են

 Դաստիարակների լաբորատորիա

Դաստիարակների սեմինար

1.Շվիի պարապմունք

2.Շվիի պարապմունք

3.Շվիի պարապմունք

 

 

 

 

 

 

 

Հովհաննես Թումանյան «Ամպն ու սարը»

Ղ. Աղայան Կատու

 

Ղ. Աղայան

ԿԱՏՈւ

Կատուն եկավ,
Փիսի՜կ, փիսի՜կ,
Հազար նազով,
Ինչպես հարսիկ,
Դունչը սրբեց
Թաթիկներով,
Մազը սանդրեց
Չանչիկներով.
– Կատու, կատու,
Ե՞ր ես տրտում.
Թե՞ մկներն են
Հիմա արթուն:
Կատուն ասեց.
_ Միաո՜, միաո՜.
Այսինքն թե՝
_ Այո՛, այո՛:

«Աքաղաղն ու կտուրը»

 

• Աթաբեկ Խնկոյան «Աքաղաղն ու կտուրը»

• Մի աքաղաղ
• Կարմրապեծիկ,
• Իր ոտքերը
• Երկար ու ձիգ,
• Կտրին տալով`
• Վեր – վեր ձգվեց,
• Ու զարմանքով
• Ինչ հարց տվեց.
• -Էս ո՛նց է, որ
• Ես զոռ տալիս,
• Էս կտուրը
• Փուլ  չի գալիս:

Աթաբեկ Խնկոյան «Բզեզ»

 

Բը՛զ, բը՛զ, բըզբըզան,
Բզեզն եկավ տըզտզան,
Եկավ-ընկավ թակարդը,
Նրան բռնեց չար սարդը:

Մանկական բանաստեղծություններ

Աթաբեկ Խնկոյան

Լուսին»

Լուսին, լուսին,
Լուսերես,
Ինչքան, ինչքան
Կլոր ես:
Լույս ես տալիս
Գիշերով,
Քո վառվռուն
Թշերով:

Ժողովրդական խաղ

 Բութմատն ասաց`գայլը եկավ,

Ցուցամատն ասաց` որտեղի?ց եկավ,

Միջնամատն ասաց`սարից եկավ,

Մատնեմատն ասաց`եկեք փախչենք,

Ճկույթն ասաց`ճստլիկ եմ,պստլիկ եմ,

Ոտիկ չունենք, թևիկ չունենք,

Ինչպե?ս փախչենք:

Աթաբեկ Խնկոյան

 Ծիտը

Ծիտ եմ, ծիտ եմ,

Ծլվլում եմ,

Ճի’կ—ճի’կ—ճի’կ,

Ոստոստում եմ,

Թռչկոտում եմ,

Տի’կ—տի’կ,-տի’կ,

Արի,թևիկ

Արի փետրիկ,

Որ ես դառնամ,

Փոքրիկ ծիտիկ,

Փոքրիկ ծիտիկ,

Պիծիկ, միծիկ,

Թը~ռռ…

 

Աթաբեկ Խնկոյան.

Աքաղաղն ու կտուրը

Մի աքաղաղ
Կարմրապեծիկ,
Իր ոտքերը
Երկար ու ձիգ,
Կտրին տալով`
Վեր–վեր ձգվեց,
Ու զարմանքով
Ինչ հարց տվեց.
-Էս ո՛նց է, որ
Ես զոռ տալիս,
Էս կտուրը
Փուլ չի գալիս:

 

Աթաբեկ Խնկոյան

Մեղուն
Պզան, պզան, պզպզան,
Պստիկ մեղու տզտզան,
Դաշտ ու հովիտ կշրջես,
Բարձր սարեր կթռչես,
Սուսան, սմբուլ կծծես
Ու ոտքերով թավամազ
Փոշի առած՝ տուն կգաս։

Աթաբեկ Խնկոյան

Եղևնի
Գունատ աշուն է,
Էլ չկա թռչուն,
Քամու թևերին
Տերևն է թռչում։

Միայն եղևին
Այնտեղ՝ խոր հովտում,
Կանաչ է հագել,
Աշնան դեմ ժպտում։

 

Աթաբեկ Խնկոյան

Ձմեռ պապի
Արի՜, արի՜
Ձմեռ պապի,
Սպիտա՛կ հագի,
Սպիտա՛կ կապի։

Դաշտ ու անտառ,
Գետ ու գետակ,
Այս ամենը
Ա՛ռ թևիդ տակ։

Սարում, ձորում
Սուլի՛ր, երգի՛ր,
Հեքիաթ ասա
Հետաքրքիր։

Գցիր կամուրջ,
Փռիր կարպետ,
Այ անուրագ,
Անձեռ վարպետ։

 

Հ. Թումանյան

Քամին»

 

— Ո՜ւ-ո՜ւ-ո՜ւ…

Քամին է, քամին,

Տես անզգամին.

Բերան չունի՝ փըչում է,

Թևեր չունի՝ թռչում է,

Ձեռքեր չունի՝ քաշում է,

Իմ փոքրիկին քըշում է։

 

 

ԿԱՏՈՒՆ

Ժողովրդական

Կատուն եկավ, փիսիկ-փիսիկ,
Հազար նազով, ինչպես հարսիկ,
Դունչը սրբեց թաթիկներով,
Մազը սանրեց ճանիկներով,
Կատու, կատու, ինչո՞ւ ես տխուր,
Թե՞ մկներն են այսօր արթուն:

 

 

 

Աթաբեկ Խնկոյան «Ձմեռ Պապի»

Արի՛, արի՛,

Ձմեռ Պապի,

Սպիտակ հագի,

Սպիտակ կապի:

Դաշտ ու անտառ,

Գետ ու գետակ,

Այս ամենը

Առ թևիդ տակ:

 

Սարում, ձորում

Սուլիա՛ր, երգի՛ր,

Հեքիաթ ասա

Հետաքրքիր:

Գցիր կամուրջ,

Փռիր կարպետ,

Ա՛յ, անուրագ,

Անձեռ վարպետ:

Աթաբեկ Խնկոյան «Եղևնի»

Աթաբեկ Խնկոյանի «Եղևնի» ոտանավորը  բեմադրելիս Անահիտն ասաց.

-Գունատ աշուն է, էլ չկա թռչուն:

Լիլիթն էլ ասաց.

-Գունատ աշուն է, էլ չկա մրջյուն:

-Գունատ աշուն է, էլ չկա մեղու:/ Խորեն/

-Գունատ աշուն է, էլ չկա մոծակ: /Արեն/

-Գունատ աշուն է, էլ չկա անձրև: /Ալեն/

Եղևնի

Գունատ աշուն է, էլ չկա թռչուն,

Քամու թևերին տերևն է թռչում:

Միայն եղևնին, այնտեղ, խոր հովտում

Կանաչ է հագել, աշնան դեմ ժպտում:

 

Աթաբեկ Խնկոյան Ծիտիկ

Աթաբեկ Խնկոյան

Ծիտիկ

 

Ծիտ եմ, ծիտ եմ,

Ծլվլում եմ,

Ճիկ-ճիկ-ճիկ,

Ոստոստում եմ,

Թռչկոտում եմ,

Տիկ-տիկ, տիկ,

Արի, թևիկ,

Արի փետրիկ,

Որ ես դառնամ

Փոքրիկ ծիտիկ,

Փոքրիկ ծիտիկ,

Պիծիկ միծիկ,

Թըռռ…

Հովհաննես Թումանյան

ԾԻՏԸ

Լինում է, չի լինում մի ծիտ։

Մի անգամ էս ծտի ոտը փուշ է մտնում։ Դես է թռչում, դեն է թռչում, տեսնում է՝ մի պառավ փետի է ման գալի, թոնիր վառի, հաց թխի։ Ասում է.

— Նանի ջան, նանի, ոտիս փուշը հանի, թոնիրդ վառի, ես էլ գնամ քուջուջ անեմ, գլուխս պահեմ։

Պառավը փուշը հանում է, թոնիրը վառում։ Ծիտը գնում է, ետ գալի, թե՝ փուշը ետ տուր ինձ։

Պառավն ասում է.

— Փուշը թոնիրն եմ գցել։

Ծիտը կանգնում է, թե՝

— Իմ փուշը տուր, թե չէ դես թռչեմ, դեն թռչեմ, լոշիկդ առնեմ, դուրս թռչեմ։

Պառավը մի լոշ է տալի։ Ծիտը լոշն առնում է թռչում։ Գնում է տեսնում՝ մի հովիվ անհաց կաթն է ուտում։ Ասում է.

— Հովիվ ախպեր, կաթն ինչո՞ւ ես. անհաց ուտում։ Ա՛յ լոշը ա՛ռ, կաթնի մեջ բրդի՛, կե՛ր, ես էլ գնամ քուջուջ անեմ, գլուխս պահեմ։

Գնում է, ետ գալի, թե՝ լոշս տուր։

Հովիվն ասում է.

— Կերա։

— Չէ՛,— ասում է,— իմ լոշը տուր, թե չէ դես թռչեմ, դեն թռչեմ, գառնիկդ առնեմ, դուրս թռչեմ։

Հովիվը ճարահատած մի գառն է տալի։ Առնում է թռչում։ Գնում է տեսնում՝ մի տեղ հարսանիք են անում, մսացու չունեն, որ մորթեն։ Ասում է.

— Ի՞նչ եք մոլորել։ Ա´յ, իմ գառն առեք, մորթեցեք, քեֆ արեք։ Ես էլ գնամ քուջուջ անեմ, գլուխս պլստեմ։

Գնում է, գալի, թե՝ իմ գառը տվեք։

Ասում են.

— Մորթել ենք կերել, ո՞րտեղից տանք։

Սա կանգնում է, թե՝ չէ, իմ գառը տալիս եք՝ տվեք, թե չէ՝ դես թռչեմ, դեն թռչեմ, հարսին առնեմ, դուրս թռչեմ։

Ու հարսին առնում է թռչում։

Գնում է, գնում, գնում է տեսնում՝ մի աշուղ մի ճամփով գնում է։

Ասում է.

— Աշուղ ախպեր, առ էս հարսին պահի քեզ մոտ։ Ես էլ գնամ քուջուջ անեմ, գլուխս պահեմ։

Գնում է, ետ գալի աշուղի առաջը կտրում, թե՝ իմ հարսը ինձ տուր։

Աշուղը ասում է.

— Հարսը գնաց իրենց տուն։

Սա թե՝ չէ, իմ հարսը տուր, թե չէ՝ դես թռչեմ, դեն թռչեմ, սազիկդ առնեմ դուրս թռչեմ։

Աշուղը սազը տալիս է իրեն։

Սազն առնում է, ուսը գցում, թռչում, մի տեղ նստում է, սկսում է ածել ու ճըտվըտալով երգել.

Ծընգլը, մընգլը,
Փուշիկ տվի, լոշիկ առա,
Լոշիկ տվի, գառնիկ առա,
Գառնիկ տվի, հարսիկ առա,
Հարսիկ տվի, սազիկ առա,
Սազիկ առա, աշուղ դառա,
Ծընգլը, մընգլը,
Ծի՜վ, ծի՜վ։

Աքաղաղն ու կտուրը . Աթաբեկ Խնկոյան

 

Մի աքաղաղ

Կարմրապեծիկ,

Իր ոտքերը

Երկար ու ձիգ,

Կտրին տալով`

Վեր – վեր ձգվեց,

Ու զարմանքով

Ինչ հարց տվեց.

-Էս ո՛նց է, որ

Ես զոռ տալիս,

Էս կտուրը

Փուլ  չի գալիս: